Witam, panie Ministrze, co pana tutaj sprowadza?

Zapisuje się bk

Mątek
Nie było to zbyt mądre. Trafiłeś prosto do lasu, który się palił. Ty jednak się tym nie przejmowałeś. Postanowiłeś usiąść na mchu i czekać na rozwój wypadków. Miałeś w sumie cichą nadzieję, że zaraz przyjedzie straż pożarna, ale nie chciało ci się jej wezwać.
Co by tu urobić? - i tak już nie odpowiesz

Kretes102
- Czemu przyszedłem? Oj, długo by opowiadać, panie prezydencie.
- Mhm - odparłeś.
- No dobra, widzę, że po prostu marzysz o tym, żebym opowiedział panu o tym wszystkim co mnie sprowadziło w to właśnie miejsce. To miłe uczucie, kiedy wreszcie ktoś się tobą interesuję i chce dowiedzieć się coś o sobie. Wie pan, nie wszyscy...
- No dobre, ale może najpierw mnie stąd wyciągniesz?
- Ano, po to tu przyszedłem.
Po tym zdaniu zapadła cisza, która trwała, prawdopodobnie, 2 godziny. Nie miałeś co do tego jednak pewności, bo straciłeś już rachubę czasu w tym więzieniu.
- Jest tam pan jeszcze? - zapytałeś wątpiąc.
- Ano jestem.
Znowu cisza. Słychać było latanie muchy.
- Żartuje sobie pan!? Niech pan mówi jak mnie pan wyciągnie stąd!
- Aaaaa, o to panu prezydentowi chodzi. No więc... Użyłem hitu wszechświat się rozpada, by oni wykonali ważną wiadomość. Teraz zaś użyję łomu... i będzie pan wolny.

Co by tu urobić??

Doktor
Placki do jedzenia były dostępne wszędzie, bo był socjalizm. Niestety, nie były one zbyt smaczne, bo nie musiały z niczym konkurować na rynku. Zawsze cię to smuciło i długo nad tym myślałeś. Tak długo, że aż o tym zapominałeś.
Postanowiłeś więc spędzić resztę dnia na swojej ulubionej czynności, czyli monitorowaniu czasu...
Wielki Monitor Czasu - to było coś. Urządzenie stworzone przez Kretonów. To właśnie on monitorował wszystkie czasy i rzeczywistości. Zgłaszał on też natychmiast jakiekolwiek dziwne anomalie, które powodowali np. jacyś nieroztropni podróżnicy w czasie. Dzięki niemu, porządek był zachowany i nic nie mogło tego zmienić.
Kretoni potrafili podróżować w czasie, ale nie wszystkim było to dane. Jedynie ścisła elita, tzw. Czasowcy, mogli sobie na to pozwolić. Należeć do nich - to był twój największy cel.
Co by tu urobić?

Pan Jełop Dykta 10
Jesteś jełopem.
To zdanie słyszałeś od zawsze odkąd istniejesz. Było poniekąd twoim znakiem rozpoznawczym. Wystarczyło powiedzieć w twej wiosce: "jełop" i wszyscy wiedzieli już kim jesteś.
Nie było to zresztą całkiem trudne. W tej kameruńskiej wiosce bowiem mieszkało zaledwie 10 śmieszków.
A, no tak, mieszkasz w Kamerunie. Bo czemu nie?
Ty jednak marzyłeś o czymś więcej. Chciałeś wyjść z wioski i przestać być nazywanym jełopem. Chciałeś zwiedzić świat i znaleźć swoje własne miejsce na świecie. Pytanie tylko brzmiało: gdzie iść? Jak żyć? Dodałbyś: "panie premierze", ale no nie wiedziałeś, że taki ktoś kiedykolwiek istniał.
- Jełop, cho na obiad XD - zawołał cię wódz wioski, który jednocześnie był twoim jedynym rodzicem. Niestety, przybranym. Twoi rodzice zaginęli dawno temu. Bardzo dawno.
- A co na obiad jest? - zapytałeś pełny nadziei, że będą to bolesne czipsy . Słyszałeś o nich kiedyś od turysty, który aż do twej wioski przybył. Nazywał się Olexo i wydawał się być jakimś królem. Miał koronę i takie tam. Wydawało się też, że ucieka od czegoś, mówił tylko, że wpadł w jakiś wir czasu i Madagaskar teraz nie ma króla. Bardzo go polubiłeś i uznałeś go za swój autorytet.
- Nwm, ale się jeszcze rusza, chodź szybko plz.
Co by tu urobić?

Urabiam zjedzenie obiadu.
-Ej, stary, weź urub jutro jakieś Bolesne żreć

Dobra, użyj łomu i uciekamy stąd. Jeśli uda mi się wrócić do władzy, to zostaniesz uhonorowany. Ponadto musimy zwrócić się do innych krajów o pomoc.