No cóż, wybaczcie, ale wygląda na to, że będę miał czas tylko na zrobienie swojego dania (ostatnio mam napięty grafik). Mam nadzieje, że ktoś inny zrobi za niego danie.

EDIT: Stworzyłem swoje danie, zapiekanka ze zwierząt pełzających:

Pierwszą warstwą zapiekanki są ślimaki, następną są dwa węże, położone na ślimakach, niestety żywe, bo bardzo ciężko było to zatłuc młotkiem. Kolejną warstwą są... nie mam pojęcia co to jest, po prostu coś pełzającego i czarnego. Następną warstwą jest gąsienica zielona, sprowadzona z Austrii (bardzo jadowita). Na górze zapiekanki widzimy gąsienice i ślimaki. Wszystko to zostało upieczone w piekarniku i trochę się stopiło. No, może oprócz węży, bo strasznie ciężko było to wsadzić do piekarnika i usmażyć. Smacznego.

Moje danie:


Zupa Boun Żuk.
Jest to zupa sporządzona z jednej jaszczurki, paru pająków, żywych żuków oraz z dżdżownic. Po zupie pływają owsiki, które po spożyciu dają moc wrażeń. Żuki, które zdechły zostały przerobione na miazgę, a z nich został wyciśnięty sok i inne takie różne niespodzianki, stąd żółty kolor zupy. Żuki mają chrupiącą skórkę i są bardzo smaczne.
Boun Appetit!

Napój G'Nouk.
Napój przyrządzony z wściekłych żuków gnojaków i zielonego soku z drzewa, w którym było pełno małych, białych robaczków. Na dnie napoju pływają dżdżownice, które chciały sobie popływać i... no sobie pływają. Wspaniałym dodatkiem do napoju jest czarna wdowa oraz jej pajęczyna. Z kolei żuki oraz białe robaczki pływają na samej górze i, o dziwo, jeszcze żyją.
Wspaniały dodatek do ziemniaków i... schabu z wiewiórki. Smacznego.

Ciasto śliwkowe z mrówkami.
Ciasto zrobione ze śliwek oraz małych, czerwonych mrówek. One są wszędzie - w cieście i również na nim. Jest bardzo dobre oraz ciekawie smakuje.

Heh, czas na moje danie.



OK, a więc to jest moje (już niedługo słynne) danie przygotowane przy współpracy z Bearem Gryllsem przeze mnie - Dawida Szóstego. Może z zewnątrz wygląda niepozornie, ale wymagało to dużej ilości pracy. Na pierwszy rzut oka dostrzec można jednego z najgroźniejszych amazońskopuszczowych wężów - to żararaka urutu we własnej wężowej osobie. Bardzo mi przykro, ale musiałem pozbawić go wnętrzności, bo był zbyt gruby nie zmieściłby się na talerzu. Jest on w fantazyjny sposób zrobiony w piramidkę - głowę umieściłem w środku i zacząłem ładnie zwijać węża na brzegach talerza. Ale najpierw na środku talerza umieściłem jego jajo. Następnie, stopniowo, dodając kolejne "piętra" węża dokładałem cudownie wijących się dżdżownic, w których doborze pomógł mi sam szanowny Bear Grylls (kretes byłby ze mnie dumny, gdybym mu to zaserwował). Na samym końcu wziąłem jad, co mi został z węża i użyłem go w roli polewy. Przez przypadek Wpadłem nagle na cudowny pomysł podpalenia jadu - okazał się być palny, no może nie tak łatwo. Tutaj jest zaprezentowane palące się danie:


Jednocześnie radzę uważać przy jedzeniu, gdyż jajo nie zostało przeze mnie uszkodzone, a palący się wąż i wijące się pełne białka dżdżownice dostarczają mu ciepła. Tak więc jeśli, he hee heeee, w daniu będzie o jednego węża więcej, to chyba się nie obrazicie?

Tutaj tradycyjnie rozgryweczka:


Jak możecie z niej odczytać, spotkałem Wensza i jeśli szanownym jurorom nie posmakuje danie, to wonsz je zje. A potem wonsz zje jurorów. A potem mnie. I Forum. I cały świat.