SUUUUPER 10/10 bardzo fajnie napisane

PS.Mam nadzieje że to co się z nią stanie nas zaskoczy

Dalsza część rozdziału


Nagle poczuła, że coś zimnego spadło jej na czoło, otworzyła oczy; okazało się, że cały czas spała, a zbudziły ją spadające płatki śniegu. „Skąd one mogły się wziąć?” pomyślała, spojrzała do góry. Spomiędzy liści paproci prześwitywały niebiesko-białe liście drzew. Podniosła się i ku swemu wielkiemu zdziwieniu ujrzała zimowy las, wszystkie liście okazały się płatkami śniegu. Bardzo długo chodziła bez celu na skraju tej puszczy i przyglądał się jej. Prawdopodobnie nigdy by nie przestała się nią zachwycać gdyby nagle nie potknęła się o kamień i nie wylądowała w kałuży roztopionego lodu. Poderwała się cała mokra, wystraszona i kompletnie zdezorientowana. W przypływie frustracji, usiadła na sporym kamieniu i zaczęła płakać. Łzy ciekły niczym nie hamowanymi strumieniami. Błysk, spojrzała w stronę gdzie się ukazał, było to samo miejsce, w którym niedawno odbyła tak niemiłą kąpiel. Powoli podeszła, na samym środku leżał mały kluczyk. Sięgnęła po niego i obejrzawszy go dokładnie, nic ciekawego nie zauważając, schowała do kieszeni i niebawem o nim zapomniała. Nieopodal ciągnęła się ścieżka prowadząca do siedziby Paraido, dziewczynka ruszyła powoli, rozglądając się dookoła i podziwiając cudowny, lodowy las.

9/10.


Kucyk jako konia czy garstkę spiętych włosów? Kiedy ona zasnęła? Gdy spotkała tego ślimaka?

nie teraz jak się położyła pod paprocią

Kolejna część drugiego rozdziału

Szła długo, nie odczuwając panującego dookoła mrozu. Z gałęzi drzew zwisały długie sople lodu, a niektóre krzaki pokryte były szadzią, lecz nigdzie nie dało się zauważyć ani usłyszeć nic bo by wskazywało na obecność jakiejkolwiek żywej istoty. Cisza dzwoniła w uszach. Naraz dało się słyszeć cichy i stłumiony dźwięk harfy. Dziewczynka nadstawiła uszu, muzyka dobiegała gdzieś z głębi lasu. Zeszła ze ścieżki i skierowała swoje kroki w tamtą stronę. Szybko dotarła do wielkiego dębu, w którego pień wbudowane były spore srebrne drzwi, ozdobione motywami roślinnymi. Właśnie tam miały źródło dźwięki, które przerwały ciszę lasu. Zapukała, a nie dostawszy odpowiedzi, przekręciła gałkę. Weszła do ciemnego pokoiku w którym nie było niczego po za tysiącami dzwoneczków zwisających z sufitu, na samym końcu w głąb ziemi prowadziły, kręte schody. Nie mając innego wyboru, dziewczynka zaczęła nimi schodzić. Kiedy się skończyły, otwarła się przed nią olbrzymia, dobrze oświetlona komnata, wykładana niebieskimi kafelkami; pod ścianami w równych odstępach znajdowały się małe stawy, w każdym z nich woda miała inny kolor, począwszy od błękitnego a skończywszy na brunatnym. Na środku sali stała drewniana harfa, na której grała kobieta, jedyną osobliwością w jej wyglądzie były granatowe włosy i seledynowa cera.
Teraz kiedy dziewczynka mogła lepiej się przysłuchać muzyce, doszła do wniosku, że dźwięki z niej wydobywane są strasznie ostre i skrzypiące, co było kompletną prawdą. Osoba grająca na instrumencie skończyła i podniówszy wzrok, bardzo się zdziwiła widząc dziewczynkę, ale nie okazała tego, mówiąc:

-Witaj! Widzę, że bardzo spodobała Ci się moja muzyka- powiedziała wstając z krzesła- nie często miewam gości żyjąc w głębi mojej mroźnej puszczy.
-Ach... muzyka była cudowna- skłamała dziewczynka- a Pani harfa jest wspaniale wykonana.
-Cieszy mnie ten komplement, gdyż sama ją zrobiłam- powiedziała kobieta odrobinę dumna- a jak znajdujesz moją rezydencję?
-Jest wielkich rozmiarów i bardzo elegancka, ale nieco w niej pusto- odparła
-To żaden problem dla mnie, widzisz te eliksiry, wystarczy, że na przykład wypiję żółty i już nie jestem głodna, wypiję zielony i już nie jestem zmęczona. Dzięki nim, nie muszę tracić czasu na trywialne sprawy i mogę bezgranicznie poświęcić się muzyce i studiom magicznym, bo widzisz, ja jestem czarodziejka Euresandra- powiedziała widocznie zadowolona, że może wreszcie z kimś porozmawiać.
-Więc skoro umiesz czarować, może wiesz jak rozwiązać problem suszy- uradowała się dziewczynka.
-Niestety nie mam takiej wiedzy i nie umiem na to znaleźć sposobu- odparła wróżka trochę przygaszonym głosem- Jest to wielki problem naszej krainy, to przez nią zamroziłam wszystkie rośliny i każdą kroplę wody, dzięki temu tak szybko nie wysychają; niestety uciekły wtedy wszystkie zwierzęta, gdyż okazało się, że nie znoszą mrozu. Ale może zgodzisz się na mały spacer, pokażę Ci piękne lodowe twory i zakamarki leśne w których są jeszcze źródła magii- zaproponowała Euresandra z nadzieją w głosie.
-Z wielką chęcią, nigdy nie przegapiłabym takiej okazji- zapaliła się do projektu dziewczynka.

SUUUUUUUUUUPPPPPPPPPPPPPCCCCCCCIIIIIOO!



Nie mam zastrzerzeń 10/10. Jak będą mieli w wydawnictwie pretensje do praw autorskich mojego nicku to ja przyjde i powiem żeśmy się umuwiły i spokój będzie.