ten się obraził

~~~~~~~

i przekierował się do jaskini

~~~~~~

Nagle coś się zaczęło dziać...

Jaskinia zaczęła się zawalać !

Na szczęście nikomu nic się nie stało.

Nikomu: ani Królikowi, ani pająkom, ani nietoperzom. Okazało się bowiem, że potężne wstrząsy powodujące nasilenie się aktywności odpadających od stropu jaskini elementów skalnych ustały tak szybko, jak się pojawiły. Nic dziwnego - nagły ruch spowodowany był poderwaniem się z dna jaskini leżącego w oddali niezidentyfikowanego obiektu latającego. Nastała niepokojąca cisza. Dotychczasowy mrok podziemi został wyparty przez tajemniczy turkusowy blask i...

...z głębi jaskini dobiegł dźwięk, którego nie dało się łatwo sklasyfikować. Nie był to ryk zwierzęcia, ani mechaniczny pomruk silnika. Brzmiał jak przeciągłe westchnienie, w którym mieszały się setki szeptów mówiących w obcym języku.

Turkusowy blask pulsował, jakby obiekt oddychał, a w powietrzu zaczęły pojawiać się wirujące drobiny, przypominające iskry, lecz zimne w dotyku. Pająki, które jeszcze przed chwilą czaiły się w ciemności, zaczęły uciekać w popłochu w głąb szczelin. Nietoperze poderwały się w chaotycznym locie, tworząc na chwilę czarną chmurę, która zasłoniła widok.

Królik zamarł, wpatrując się w rozświetlony punkt. Jego wibrysy drżały, wyczuwając zmiany ciśnienia. Z głębi jaskini dobiegł niski, dudniący dźwięk, który przeszył skały jak echo odległego dzwonu.

Nagle blask rozszedł się szerzej, odsłaniając sylwetkę obiektu — gładką, nierealnie symetryczną, pozbawioną jakichkolwiek widocznych wejść czy okien. Wydawało się, że nie tyle unosi się w powietrzu, co zawiesił się pomiędzy warstwami rzeczywistości.

I wtedy... coś się poruszyło wewnątrz światła.