a) Po sprawdzeniu stanu harfy poprzez brzdąkanie kilku utworów z zeszytu, otwieram, ustawiając się jednocześnie tak, by w razie niebezpieczeństwa natychmiast uciec przez DopieroCoOtwarte drzwi.

A)
Ridlak wzruszył ramionami - nie pierwszy raz zasady wszechświata łamały się na jego oczach. Jako że znał zasady narrativum, wiedział, że aby popchnąć akcję przygody naprzód, należy otworzyć drzwi. Co też zrobił.

c)a)
Stefan postanowił otworzyć drzwi, mając nadzieję, że nie spotka za nimi jehowistów albo, co gorsza, pana z kosą, który był, nie ma go,...ale wróci i będzie. Ta stara formuła nudziła już Autora.
Tak więc, Stefan Stach Lucjanowski pseudo. Autor ignoruje wszystkie lekcję z dzieciństwa i otwiera drzwi nieznajomemu.

a)
Dagetysh spojrzał na drzwi i się tak zastanawiał czy je otworzyć. Otwieranie drzwi weszło mu już w nawyk, nieraz ktoś do niego pukał i on zawsze je otwierał. Ale tym razem było inaczej. Jakoś teraz miał dziwne dreszcze z tego powodu, ale pełen determinacji i z racji przekonania, iż wiele razy miał do czynienia z jakimiś wariatami, postanowił jednak je otworzyć.

Hihihihihih. Odpowiedź d).

Kto to może być?, pomyślał Ż. Art. Może lepiej otworzę... Ale muszę mieć się na baczności. Jeśli drzwi otwierają się do wewnątrz, kiedy będę je otwierał, schowam się za nimi. Jeśli na zewnątrz... nie wiem, co mogę zrobić.

c)Eee, przepraszam? Chyba mnie pan pomylił, proszę zajrzeć do Staszka, pokój obok.

D)
Ridlakowi nagle przypomniały się sceny setek filmów, w których bohater był na łasce i niełasce złoczyńcy. Niemal wszystkie miały wspólną cechę i Lucek byłby zwyczajnie chamski, amatorski i niestylowy, gdyby nie trzymał się tego schematu.
-Hmm... przegrałem? - spytał się. Przez krótką chwilę Ridlaka nawiedził Duch Łamania Czwartej Ściany i powiedział: - Gdy ostatnim razem sprawdzałem, ta zabawa miała system powrotu do życia z zaświatów, więc możemy uznać, że moja przegrana to wspaniałe dokonanie niemożliwego. Wobec tego należałaby się jakaś nagroda, nie? Może powiecie mi, jaki jest wasz wielki cel, co sobie zaplanowaliście i inne takie duperele. Wiem, że lubicie o nich rozprawiać, wszyscy demoniczni goście to lubią, a ja jestem klasycznym pokonanym hirołsem, który, skoro już tu jest, może przynajmniej w ramach nagrody pocieszenia wysłuchać, jaką to rolę grał w wielkich planach superzłych i czemu chcieli załatwić akurat jego. Skoro już jestem załatwiony, to tyle mi się przynajmniej należy, nie?

b)
Autor wiedząc, że ma dość marne szansę na zwycięstwo i na udaną ucieczkę, zapytał gości, co ich sprowadza. Miał nadzieję, że uda mu się ich... rozgadać. Najwyżej zginie i trafi do Pana Dziwnej Istoty... chyba.

a)+d) Wiedząc, że i tak zginę, spróbowałem chociaż przed śmiercią zachować się przyzwoicie. A może już nie żyję, a to jest Sąd Ostateczny? Przy okazji usiłuję sobie zagrać marsz żałobny.